"Sztuka życia polega na tym, by tańczyć w deszczu nie czekając na słońce"
Ze zdwojoną mocą tych słów w głowie, z poczuciem wielkiego zwycięstwa nad strachem i niewiadomą, ale i ogromną pokorą, z mieszanką radości i ostrożnego optymizmu, z ogromnym apetytem na wszystko otwieram niniejszym nowy rozdział życia.
Ubyło mnie garstkę, tyle, co zamknąć w dwóch dłoniach. Ale duchem, duchem jestem jak góry wysokie, jak drzewo, co burzę ustało, jak ptak, co gniazdo uwije na wiosnę - nic mnie nie powstrzyma, by życiem się cieszyć od nowa, pełniej, roztropnie :)))
Dziś pierwszy spacer pod słońcem, po własnym podwórku, śnieg zjeżdża z dachów, niebo- lazur, a wróble nad głową, jak jaskółki :)
Czuję się cudownie, jakbym dostała cały świat w prezencie, a w duszy śpiewam sobie tak:
Pozdrawiam tanecznie :)))
poniedziałek, 23 stycznia 2017
Subskrybuj:
Posty (Atom)
polecam
Ojcowie i córki
Przeczytałam kiedyś, że wszyscy jesteśmy zranionymi dziećmi. To zdanie wraca do mnie w gorszych momentach i im jestem starsza, tym głębiej ...
ulubione
-
Przeczytałam kiedyś, że wszyscy jesteśmy zranionymi dziećmi. To zdanie wraca do mnie w gorszych momentach i im jestem starsza, tym głębiej ...
-
Po pierwsze żadnych cudów oczekiwania, żadnych wyzwań sobie stawianych nie będzie. Ani postanowień. Ten rok ma być spełnianiem się ...
-
"Sztuka życia polega na tym, by tańczyć w deszczu nie czekając na słońce" Ze zdwojoną mocą tych słów w głowie, z poczuciem wielk...