Jak uczciłam majowe święta, czyli mój weekend na Rodos

Nie będę się rozpisywać, bo łapki mi odpadają, a zaraz trzeba szybciutko podratować paznokcie przed jutrzejszą maturą. Wystapię wprawdzie w roli paprotki, czyli nieruchomo tkwiąc na straży nad swoim rewirem ( już czuję jak mi cierpnie krzyż), ale swe robotnicze dłonie jakoś muszę do okoliczności dostosować. No więc za chwileńkę karaluchy pod poduchy, ale jeszcze pochwalę się jak w trzy dni wykonałam plan pięcioletni:)
Kiedyś kiedyś zaczęłam murować alejkę 25 lecia, to było jeszcze w pierwszym życiu bloga. Utknęłam w połowie, bo pojawił się znak zapytania - jak przeprowadzimy odwodnienie podwórka i deszczówki z drewutni, jak rozwiążemy kwestię względem podłoża wokół placyku na ognisko i wkoło werandy, co okazało się jednak od siebie bardziej zależne, niż się wydawało. I tak oto minęły trzy lata, jak się całkiem moja jednoosobowa ekipa zawiesiła, niczym Chińczycy nad A2 :) Powstały rozwiązania doraźne, a sama weranda wypełniła nam owe trzy lata przestoju.
Aż się zawzięłam w zeszłą sobotę i ruszyłam z kielnią do boju. A że w międzyczasie lało i inne okoliczności nie pozwolily na prace ciurkiem, znów zrobiła się sobota.O nie, myślę sobie, albo to skończę teraz, albo nigdy!
No i wczoraj z dumą mogliśmy przeciąć symboliczną wstęgę, choć teren wokół rozkopany i pobojowisko jeszcze nie zostało całkiem uporządkowane, a i inne ujęte w planach  prace wciąż nieskończone - to ścieżka od domu do ogródka warzywnego już przejezdna:)

Pierwszy dzień

Drugi dzień ( pieniek na ścieżce to początek pracy)

Trzeci dzień - z lewej strony pozostanie trawa (no, w każdym razie coś zielonego) dla Czesia

Po prawej stronie placyk pod ognisko - w kolejce do uporządkowania

W głębi po prawej trzy tony żwiru czekają na swoją kolej. Ogólny widok na bałagan  i rozmemłanie w okolicy werandy - ale cóż, ekipa sprzatająca wyjechała.... na długi weekend w góry, no a matka ... No coż matka z rozkosza spędziła ten czas na RODOS (- Rodzinny Ogródek Działkowy  Otoczony Siatką)

Ciąg dalszy nastąpi, jak zakupimy piaskowiec, bo mi wyszedł. Już nie mogę się doczekać, jak znowu krzyknę - Zbychu! KRĘĆ!!! I po chwili stanie przede mną świeżutki beton w wiadrze:))))

Ale już mogę bosą stopą, gdy ranna rosa skrzy się na trawie, zasuwać po szczypiorek....

Aha, nie mogę, bo w warzywniku jeszcze brak ścieżki:) Ale to się zmieni niebawem:)

To ja zmykam, a Wy sobie podziwiajcie:)

(Wiem, jest krzywo, ale MA BYĆ krzywo, w szpilkach mi się tu nie kręcić, hrabiów w rodzinie też nie posiadam, tak, że ten, nie marudzić:))

wasza robotniczo-ludowa Lewkonia